Attima

Vandaag ben ik zwanger gemaakt. Door Jookje. Jookje is kostuumontwerpster, en ze stond te schateren toen ik het met schuimrubber gevulde hempje aantrok en mijn positiebroek eronder vastknoopte. De vader van mijn fonkelnieuwe baby keek trots. Ik ken hem sinds een week. Samen vormen we een toeristenechtpaar met vijf kinderen, ik ben zwanger van de zesde. De andere vijf heb ik ook nog nooit gezien. Wèl heb ik vandaag kennisgemaakt met de au-pair die ons helpt met het in bedwang houden van die kleine rakkers. Die zullen straks zoekraken op een Javaanse markt, een Chinese koopman pesten en pinda's pikken...

Schuld aan dit alles is Attima. Attima is een Javaanse gamelandanseres. En een opera. En een project dat sinds kort de regie over mijn hart (figuurlijk) en mijn weekenden (letterlijk) heeft overgenomen. Samen met 45 andere koorzangers, 53 orkestleden, acht professionele solisten, zes gamelandansers, twee dirigenten en ontelbare andere medewerkers maak ik deel uit van een productie die deze vergeten opera op de planken van de Haagse Koninklijke Schouwburg gaat brengen. En ik ben er maar wat trots op. Want regisseur David Prins weet uit het zooitje ongeregeld dat bij de eerste repetitie verscheen een klinkend operakoor te maken. Onder zijn leiding bouwen we nu ieder weekend aan ons deel van het geweldige spektakel dat straks het publiek in ademloze spanning op het puntje van de zachte schouwburgstoelen moet doen zitten.

Tot nu toe hebben we spanning en genot voor ons alleen. En genieten, dat doen we!! Zingend, spelend, luisterend, kijkend, lerend. En lachend! Om de dirigent die zijn hele lichaam in de strijd gooit om ons die exotische ritmes te leren. Om de Chinees met zijn "katjang goleng!". Om Boudewijn de dief die voor de twintigste keer tegen de grond gaat en over zijn pijnlijke rug wrijft. Om het dansje van de stewardess, geïnspireerd op de uitleg in het vliegtuig: front and rear exit, place oxygen mask over nose and mouth. En om die zwangere toeriste met haar dikke buik. Dat ben ik, en ik heb nog nooit zo'n leuk weekend gehad. Nog zes nachtjes slapen, dan gaan we verder! Leve Attima!!

www.attima.nl

Voorstellingen:

Vrijdag 23 mei 20.15uur première
Zaterdag 24 mei 20.15uur
Zondag 25 mei 14.00uur matinee
Dinsdag 27 mei 20.15uur
Woensdag 28 mei 20.15uur

O.

O. is ziek.

O. is de man die elke week twee uur lang bepaalt hoe ik adem. Ik en mijn 100 medezangers om me heen. Samen zijn we een koor, en O. is onze dirigent.

Wie nooit in een koor gestaan heeft kan niet bedenken hoeveel een dirigent betekent. Alle ogen zijn op hem gericht. Wij zijn zijn instrument, en hij bespeelt ons. Hij heft zijn hand op en wij halen adem. Hij knikt en wij beginnen te zingen. Hij fronst en wij vallen stil. Hij lacht en wij stralen. Hij spreidt zijn armen en wij geven alles.

Maar er is meer. Tijdens repetities laat hij ons door de knieën gaan, over onze buik wrijven, onze tong uitsteken. En keurige Haagse dames en gezette Haagse heren gaan door hun knieën, wrijven over hun buik en steken hun tong uit, en ziedaar, even later staan wij als één man een haarzuiver akkoord te zingen. Dat kan O.

Nu is O. ziek. Binnenkort zal hij geen haar meer hebben. "Maar jullie moeten NU al naar me kijken, niet in je partituur!" Zijn gezicht krijgt groeven en zijn kleren worden hem te wijd. Maar hij staat nog steeds als een rots voor het koor. Geen onzuiverheid ontgaat hem. Hij spoort ons aan, daagt ons uit, zet ons voor gek, vangt ons weer op en laat ons klinken.

Morgenmiddag staan we op het podium. We zullen ons best doen om ons aller-, allermooiste concert te geven. Voor O.