Juf

Ik word lerares Duits.

Voor menige Nederlander doemt nu een beeld op. Kleurloos haar in een knotje. Strenge bril. Geen make-up. Geen humor. Een mens gebreid uit woordenrijtjes. Mitnachbeivonzuaus. Raus.

In Duitsland kennen we haar ook. In het oosten heet ze lerares Russisch, in het westen lerares Frans. Haatliefde overschrijdt grenzen.

Mijn haar is peper-en-zout, en mijn bril is best streng te noemen. En rijtjes leren moeten ze ook. En woorden naspreken. Nébel, Régen, Lében, Sée, Fée, Klée. Die vrouw op de cd die ze voorspreekt jaagt mij de stuipen op het lijf. Wat moeten mijn studenten niet van haar denken?

Het is niet anders, het lesmateriaal is mij net zo opgedrongen als ons allemaal de clichés. Maar ik zal mijn best doen om geen lerares Duits te zijn. Ik ben gewoon Jenny uit Berlijn. En mijn college begint... übermorgen!